ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್‌… ಬಿದ್ದವನನ್ನು ಮೇಲೆತ್ತಿದ್ದಕ್ಕೆ!

Team Udayavani, May 16, 2017, 1:10 PM IST

ಕೊನೆಗೊಂದು ದಿನ, ಸೋತು ಸುಣ್ಣವಾದವನ ಎದುರು ನೀನು ಬಂದೆ ನೋಡು: ಆಗ, ಗರಿಮುದುರಿ ಸತ್ತಂತೆ ಮಲಗಿದ್ದ ಹಕ್ಕಿ ರೆಕ್ಕೆ ಫ‌ಡಫ‌ಡಿಸಿತ್ತು. ನಿರಾಶೆಯ ತಳದಲ್ಲಿ ಕೊಳೆಯುತ್ತಿದ್ದವನಿಗೆ ಆಸೆಯ ಮಿಣುಕು ದೀಪ ಹೊಳೆದದ್ದು ಅಚ್ಚರಿ ತಂದಿತ್ತು…

ಅದು ವಿಪರೀತ ಕಷ್ಟದ ಕಾಲ. “ದೇನೆವಾಲಾ ಭಗವಾನ್‌ ಛಪ್ಪರ್‌ ಪಾಡ್‌ ಕೇ ದೇತಾ ಹೈ’ ಅಂತಾರಲ್ಲ ಹಾಗೆ, ಒಂದಾದ ಮೇಲೊಂದರಂತೆ ಬಂದೆರಗುವ ಯಾತನೆಗಳ ಬರಸಿಡಿಲು ಹಣಿದು ಹೈರಾಣಾಗಿಸಿತ್ತು. ನಗು ಎಂಬ ಎರಡಕ್ಷರ ನನ್ನ ಬದುಕಿನಿಂದ ಮೈಲು ದೂರ ಹೋಗಿ ಯಾವ ಕಾಲವಾಗಿತ್ತೋ? ಕೈuಹಿಡಿದ ಕಡೆಯಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಸೋಲುಗಳ ಸರಮಾಲೆ. ಹೆಜ್ಜೆಯಿಟ್ಟಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಹತಾಶೆಗಳ ಸುರಿಮಳೆ. ಎದೆಯ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಹೆಪ್ಪುಗಟ್ಟಿದ ದುಃಖ ಸಣ್ಣಗೆ ಹನಿಯಾಗಿ ಕಣ್ಣ ಕೊನೆಯಿಂದ ಕೆನ್ನೆಯ ಮೇಲಿಳಿಯುತ್ತಿದ್ದರೆ ನಾನು ಕತ್ತಲ ಗರ್ಭದ ಮೊರೆ ಹೊಕ್ಕುಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅದೆಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಕತ್ತಲನ್ನು ತೆಕ್ಕೆಗೆಳೆದುಕೊಂಡು ಕೂರುತ್ತಿದ್ದೆನೋ? ಲೆಕ್ಕ ಇಟ್ಟಿಲ್ಲ. ಸಣ್ಣ ಬಿಕ್ಕಳಿಕೆಯೊಂದು ಕೂತಿರುವಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ನಿಶ್ಯಬ್ದವನ್ನು ಕದಡುತ್ತಿತ್ತು. ಅತ್ತು ಅತ್ತು ಕಣ್ಣೀರ ಕೊಳವೆಲ್ಲ ಬತ್ತಿ ಹೋದ ಮೇಲೆ ನನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೆ ನಾನೇ ಗಟ್ಟಿಯಾಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ಬರುವ ಕಷ್ಟಗಳ ಧಡಕಿಗೆ ಎದೆಕೊಡಲು ಅಣಿಯಾಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ಖಾಯಿಲೆ ಬಿದ್ದಿದ್ದ ತಾಯಿಯ ಹೊರತು ಯಾರೂ ನನ್ನ ಜೊತೆಗಿರಲಿಲ್ಲ. 

ಹೀಗೆ ಬದುಕು ನುಂಗಲಾರದ ಬಿಸಿ ತುಪ್ಪವನ್ನು$ನೇರ ಗಂಟಲಿಗೇ ಸುರಿದು ಗಹಗಹಿಸಿ ನಗುತ್ತಿರುವಂತೆ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ನಾನೋ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡ ಕಳಚಿ ತಲೆ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದ ಗುಬ್ಬಚ್ಚಿ ತರಹ ಅವುಚಿ ಕೂತಿರುತ್ತಿದ್ದೆ. “ನಗುವಾಗ ಎಲ್ಲ ನೆಂಟರು. ಅಳುವಾಗ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ’ ಎನ್ನುವಂತೆ ಬೆಟ್ಟದಂಥ ಕಷ್ಟಗಳ ಹೊರೆ ಹೊತ್ತಾಗ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲು ಯಾರೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ದುಃಖದ ಹೊರೆಯನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಲು ಯಾರಾದರೂ ಸಿಕ್ಕೇ ಸಿಗುತ್ತಾರೆ. ಅವರಿಗೆ ನನ್ನ ಎದೆಯ ವೇದನೆಗಳನ್ನು ಹೇಳಿ ಹಗುರಾಗಬೇಕು ಎಂದು ಕಾದಿದ್ದಷ್ಟೇ ಬಂತು. ಒಂದು ಹುಲ್ಲುಕಡ್ಡಿಯೂ ಮುಳುಗುವವನ ಆಸರೆಗೆ ಧಾವಿಸಲಿಲ್ಲ. ನಗುವವರ ಸಂತೆಯಲ್ಲಿ ದುಃಖವನ್ನು ಮಾರಹೊರಟ ಅವಿವೇಕಿಯಂತಾಗಿದ್ದೆ ನಾನು. ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ನಗುವಿಗಿರುವಷ್ಟು ಬೆಲೆ ಅಳುವಿಗಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಸತ್ಯ ಅರಿವಾಗಿ ನನ್ನ ವ್ಯರ್ಥ ಪ್ರಯತ್ನಕ್ಕೆ ನಾನೇ ಮೂಕ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಬೇಕಾಯಿತು.

ಕೊನೆಗೊಂದು ದಿನ, ಸೋತು ಸುಣ್ಣವಾದವನ ಎದುರು ನೀನು ಬಂದೆ ನೋಡು: ಆಗ, ಗರಿಮುದುರಿ ಸತ್ತಂತೆ ಮಲಗಿದ್ದ ಹಕ್ಕಿ ರೆಕ್ಕೆ ಫ‌ಡಫ‌ಡಿಸಿತ್ತು. ನಿರಾಶೆಯ ತಳದಲ್ಲಿ ಕೊಳೆಯುತ್ತಿದ್ದವನಿಗೆ ಆಸೆಯ ಮಿಣುಕು ದೀಪ ಹೊಳೆದದ್ದು ಅಚ್ಚರಿ ತಂದಿತ್ತು. “ಭಗವಾನ್‌ ಕೇ ಘರ್‌ ದೇರ್‌ ಹೈ ಅಂಧೇರ್‌ ನಹೀ’ ಎನ್ನುವಂತೆ ನಿನ್ನ ಆಗಮನ ದುಃಖಗಳ ಮೈದಡವಿತ್ತು. ಕುಸಿದು ಕೂತವನ ಕೈಡಿದು ಬದುಕಿನತ್ತ ಕರೆತಂದಿತ್ತು.

ನೀನು ಬಂದ ಮೇಲೆ ತಾನೆ ಇಷ್ಟು ಚೆಂದ ಈ ಬಾಳು
ನೀನೇ ತಾನೆ ಹೇಳಿ ಕೊಟ್ಟೆ ಪ್ರೀತಿಸಲು….
ಎಲ್ಲರೂ ಬೆಕ್ಕಸ ಬೆರಗಾಗುವಂತೆ ಎಲ್ಲ ಸೋಲುಗಳ ಮೈಕೊಡವಿ ಮೇಲೆದ್ದುಬಿಟ್ಟೆ ನೋಡು. ಕಷ್ಟಗಳು ಹೇಳದೆ ಕೇಳದೆ ಪೇರಿ ಕಿತ್ತವು. ಕಣ್ಮರೆಯಾಗಿದ್ದ ನಗು ಬಾಚಿ ತಬ್ಬಿಕೊಂಡಿತ್ತು. ಅದೇನೋ ಹೇಳ್ತಾರಲ್ಲ, ಬೀಸೋ ಗಾಳಿಗೆ ಬೆದರುವವ ಚಂಡಮಾರುತದ ಬೆನ್ನತ್ತಲಾರ ಎಂದು. ಹಾಗೆ ಚಂಡಮಾರುತವನ್ನು ಎದುರಿಸಿ ನಿಂತೆ ನೋಡು; ಬದುಕು ದೊಡ್ಡ ನಗೆ ನಕ್ಕು ಬರಸೆಳೆದಿತ್ತು.

ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್‌… ಬಿದ್ದವನನ್ನು ಮೇಲೆತ್ತಿದ್ದಕ್ಕೆ, ನಗುವಿನ ಸಂತೆಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ದುಃಖವನ್ನು ಕೊಂಡುಕೊಂಡದ್ದಕ್ಕೆ. ನೀನು ನನ್ನಲ್ಲಿ ತುಂಬಿದ ಉತ್ಸಾಹಕ್ಕೆ, ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸಕ್ಕೆ ಉಸಿರು ಇರೋವರೆಗೂ ನಿನ್ನ ಸಹಾಯ ಮರೆಯೋದಿಲ್ಲ. 

– ನಾಗೇಶ್‌ ಜೆ. ನಾಯಕ, ಬೈಲಹೊಂಗಲ